دعاهای هنگام بامداد و شامگاه
دعاهای هنگام بامداد و شامگاه
عبدالله بن ابراهیم جعفر می گوید : از حضرت ابوالحسن علیه السلام شنیدم که فرمود : امیرالمومنین علی علیه السلام چون صبح می کرد سه بار می فرمود :
سُبْحَانَ اَللَّهِ اَلْمَلِكِ القدُّوسِ
سپس مي فرمود
اَللَّهُمَّ اِنِّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ تَحْوِيلِ عافِيَتِكَ وَ مِنْ فُجاةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ دَرَكِ الشَّقاءِ وَ مِنْ شَرِّ ما سَبَقَ في الكتابِ اَللّهُمَّ اِنِّي اَساَلُكَ بِعِزَّةِ مُلکِكَ وَ شِدَّةِ قُوَّتِكَ وَ بِعَظِيمِ سُلْطانِكَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَی خَلْقِك
دعای ارثیه پیغمبران
حضرت صادق علیه السلام فرمود : سه چیز را پیامبران از همدیگر ارث بردند ( یا از همدیگر نسخه گرفتند ) از آدم علیه السلام ( گرفته ) تا رسیدند به رسول خدا صلی الله علیه و آله که همیشه بامداد که می کرد می گفت :
اَللّهُمَّ اِنِّي اَسْاَلُكَ اِيْماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ يَقِيناً حَتِّي اَعْلَمُ اَنَّهُ لا يُصِيبُنِي اِلاّ ما كَتَبْتَ لِي وَ رَضِّنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي
و این روایت را برخی از اصحاب ما روایت کرده و این جملات را هم به آن افزوده است :
حَتي لاَ اُحبَّ تَعْجِيلَ مَا اَخَّرْتَ وَ لاَ تَاخِيرَ مَا عَجَّلْتَ يا حَيُّ يا قَيُّومُ بِرَحْمَتِكَ اَسْتَغِيثُ اَصْلِحْ لِي شانِي كُلِّهِ وَ لا تَكِلْنِي اِلَيَّ نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ اَبَداً وَ صلّي اللّهُ عَلَيَّ مُحَمَّدٌ وَ آله
این ذکر تا عرش بالا می رود
حضرت باقر علیه السلام فرمود : هیچ بنده ای نیست که چون بامداد کند ، پیش از آفتاب زدن بگوید :
اَللَّهُ اَكْبَرُ ، اَللَّهُ اَكْبَرُ كَبِيراً وَ سُبْحَانَ اَللَّهِ بُكْرَةً وَ اصيلا وَ الْحَمْدَلِلُه رَبُّ اَلْعَالَمِينَ كَثِيراً ، لاَ شَرِيكَ لَهُ وَ صَلِّيَ اَللَّهُ عَلَيَّ مُحَمَّدٌ وَ آلُهِ
جز این که فرشته ای آن ها را دریابد و در درون بال خود نهد و به آسمان دنیا بالا برد ، پس فرشتگان به او گویند : چه چیز همراه تو است ؟ گوید : با من کلماتی است که یکی ازمومنین گفته و آن ها چنین و چنانند ، پس فرشتگان گویند ، خدا رحمت کند آن کس که این کلمات را گفته و او را بیامرزد ، و به هر آسمانی که بالا رود به اهل آن آسمان مانند همان حرف را بزند ، و آن ها نیز گویند : خدا رحمت کند کسی که این کلمات را گفته و او را بیامرزد تا به حاملین عرش رسد ، پس به آن ها گوید : با من کلماتی است که یکی از مومنین به آن تکلم کرده و آن ها چنین و چنانند ، پس آن ها گویند : خدا رحمت کند این بنده را و او را بیامرزد ، آن ها را ببر نزد نگهبانان گنجهای گفتار مومنان ، زیرا اینها گنجینه های کلماتند تا آن ها را در دفتر گنجها بنویسند .
بنام خدا