ذکر لا حول ولا قوه الا بالله برای حاجت

امام حسین (ع) در واپسین لحظات و در گودال قتلگاه این ذکر را زیر لب زمزمه می‌کرد زمانی که دیگر نای نفس کشیدن نداشت.آخرین جمله ای که فرمود « بسم الله و بالله علی مله رسول الله » بعد از این جمله دیگر صدایی از آن نور عالم تاب شنیده نشد

معنی ذکر لاحول و لاقوه الا بالله چیست؟

ذکر لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا باللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ یعنی هیچ نیرو و توانی جز از سوی خدا نیست / هیچ نیرو و توانی جز از سوی خداوند بلند مرتبه نیست

قرآن ما را از انجام سحر و جادو و مراجعت به ساحران و جادوگران منع کرده است در این است که فرد با این کار قدرت و توان خداوند را نادیده می‌گیرد و گشایش کارهایش را به دست رمال ها می‌سپارد چنین فردی با انجام این عمل در واقع اجنه و قدرت آنها را راهگشا و گشایش بخش می‌داند و قدرت کم آنها را ارجح و برتر نسبت به قدرت پروردگار (پناه بر خدا) می‌شمارد. شاید آن فرد این فکر را هرگز نکرده باشد و در خیالش مرتکب گناهی نشده باشد، اما خداوند زندگی او را به دست همان رمال ها و اجنه می‌سپارد که در واقع این بدترین اتفاق ممکن است

باری! هیچ نیرو و توانی جز خدا برای انسان وجود ندارد، تمامی مخلوقات و قدرت ها فنا پذیر هستند و قدرت نابود نشدنی خداوند است، اوست که ما را خلق کرده پس چه بهتر است برای گشایش در کارها و حل مشکلات کوچک و بزرگ به این ذکر بلند مرتبه لا حول ولا قوه الا بالله توسل بجوییم

امام باقر(ع) در تفسیر این ذکر فرمودند: آنجا که قدرتى را به جا صرف کرده و خدا را اطاعت کرده‌اید، این قدرت بر اطاعت، از ناحیه خداست و آنجا که معصیت نکرده‌اید، در حقیقت، عنایت الهى بین شما و آن معصیت حائل شده است. پس لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم یعنى: ما توانایی ترک گناه را نداریم مگر به یاری خدا و قدرت انجام طاعت خدا را نداریم مگر با توفیق الهی(بحارالانوار، ج90، ص187)

گاهى انسان را به گناه دعوت مى‌کنند، اما مانعى در مسیرش پدید مى‌آید. او نمى‌داند راهى که به آن دعوت شده است، راه گناه است و یا نمى‌داند چرا راه‌بندان شد، اما بعد مى‌فهمد او را به مجلس گناه دعوت کرده بودند و این راه‌بندان، همان حول الهى بود که بین او و گناه حائل شد.

پیامبر اکرم(ص) این ذکر شریف را ذکر فرشتگان حامل عرش معرفى کرده است: "تسبیح حملة العرش"( بحارالانوار، ج90، ص191) و در برخى روایات تفسیرى آمده است که فرشتگان حامل عرش نیز که ذات اقدس خداوند از آنان به "الذین یحملون العرش" یاد مى‌کند(غافر، آیه 7)، هنگامى که حمل عرش الهى، یعنى مقام فرمانروایى خدا، برایشان دشوار بود ذکر "لا حول ولا قوة الا بالله العلى العظیم" را به آنان آموختند:

"(خداوند به فرشتگان فرمود:) به شما کلماتی می‌آموزم که دشواریتان را کاهش دهد.فرشتگان گفتند: آن چیست؟

خداوند فرمود:بگویید بسم الله الرحمن الرحیم ولا حول ولا قوة الا بالله العلی العظیم و صلى الله على محمد و آله الطیبین.پس آنان این را بگفتند و عرش را حمل کردند"( بحارالانوار، ج 55، ص33)