دعای حضرت آدم علیه السلام

دعايى كه خداوند - جل جلاله - براى درمان با خود سخن گفتن ، به آدم عليه السلام آموخت
 سعد بن عبدالله روايت داريم كه به سند از هشام بن سالم نقل مى كند كه  امام صادق عليه السلام فرمود:

 آدم عليه السلام از حالت با خود سخن گفتن به خداوند شكايت برد. جبرئيل فرود آمد و گفت : بگو:

لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظيم.

اين عبارت را گفت و خداوند آن حالت را از او دور ساخت . اين نخستين كاربرد  لا حول ... بود.
 
دعاى احتمالى آدم عليه السلام به روايت ديگر؛

يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ يَا رَبَّاهْ لَا يَرُدُّ غَضَبَكَ إِلَّا حِلْمُكَ وَ لَا يُنْجِي مِنْ عُقُوبَتِكَ إِلَّا التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ حَاجَتِيَ الَّتِي إِنْ أَعْطَيْتَنِيهَا لَمْ يَضُرَّنِي مَا حَرَمْتَنِي وَ إِنْ حَرَمْتَنِيهَا لَمْ يَنْفَعْنِي مَا أَعْطَيْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ النَّارِ يَا ذَا الْعَرْشِ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ يَا ذَا الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ وَ يَا مَنْزُولًا بِهِ كُلُّ حَاجَةٍ إِنْ كُنْتَ قَدْ رَضِيتَ عَنِّي فَازْدَدْ عَنِّي رِضًا مِنْكَ وَ قَرِّبْنِي مِنْكَ زُلْفَى وَ إِلَّا تَكُنْ رَضِيتَ عَنِّي فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ بِفَضْلِكَ عَلَيْهِمْ لَمَّا رَضِيتَ عَنِّي إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ


امام صادق عليه السلام فرمود: ((اين دعايى است كه آدم از پروردگارش دريافت و خداوند بدو باز نگريست و فرمود: آدما! مرا به محمد صلى الله عليه و آله و سلم - كه نديدى اش - سوگند دادى ؟! پاسخ داد: ديدم بر عرش تو نوشته است :  لا اله الا الله ؛ محمد رسول الله .))
راوى حديث گويد: به خدا در هيچ نهان و آشكارى و در هيچ تنگى و فراخى اين دعا را نخواندم مگر آن كه خداوند دعايم را پذيرفت