از امیر المومنین علیه السلام نقل شده است که اگر کسی مورد ظلمی واقع شد و کسی را نداشت که حقش را پس بگیرد و یا حاجت مهمی داشت و کسی نبود که کارش را پیش ببرد پس در خلوتش به سجده برود و در سجده بگوید :

 

إِلهِي أَنْتَ الَّذِي قُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا فَيَا مَنْ يَمْلِكُ كَشْفَ الضُّرِّ عَنَّا وَتَحْوِيلَهُ إِكْشِفْ مَا بِي

ترجمه :

پروردگارا تو کسی هستی که گفتی :

بگو: « كسانى را كه به جاى او معبود خود پنداشتيد ، بخوانيد. آنها نه اختيارى دارند كه از شما دفع زيان كنند و نه آنكه بلايى را از شما بگردانند.

پس ای کسی که از ما زیان را دور میکنی و بر میگردانی گرفتاری که در من است برطرف گردان

 

اگر بداند چه میگوید و چه کسی را میخواند به تحقیق ظلم از سرش برداشته شده و حاجتش برآورده میگردد و مجرب است این عمل!

 

 از ائمه اهل بیت علیهم السلام نقل شده است که

برای رفع شر سلطان ظالم که قصد آسیب رساندن را داشت سه مرتبه این دعا را میخواندند:

يَا كَائِناً قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ ويَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَيْءٍ ويَا بَاقِي بَعْدَ كُلِّ شَيْءٍ

أَلْبِسْنِي دِرْعَكَ الْحَصِينَةَ مَنْ شَرِّ جَمِيعِ الْخَلْقِ بِفَضْلِكَ وَ رَحمَتِكَ يا اَرحَمَ الرَّاحِمِين