شفاي دندان درد

برای برطرف شدن درد دندان بر روی کاغذی بنویسید:(لِکُلِّ نَبَإٍ مُّسْتَقَرٌ ّ) و آن را بر روی دندان بگذارید، درد ساکت خواهد شد از حضرت رسول صلّي الله عليه نقل است که براي درد دندان هفت بار بخواند:اَللّهُمَّ اِذهب عنهُ ما يجِدُ فَحشَة و نَخسَه بِدَعوةِ نَبِيِّكَ الْمَكين الْمُبارَكِ عِنْدَكَ براي کسيکه دندانش مي افتند اين دعا رامواظبت کند، دندانش سخت و محکم مي باشند:وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءَكِ وَيَا سَماءُ أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاءُ وَقُضِي الْأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلى الْجُودِيِّ وَقِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (هود44) سَنَشُدُّ عَضُدَكَ بِأَخِيكَ وَنَجْعَلُ لَكُمَا سُلْطَاناً(قصص35)


براي دندان درد

ازحضرت صادق عليه السلام مروى است كه بخواند بر آن بعد از گذاشتن دست بر آن حمد و توحيد و قدر و اين آيه مباركه (وَ تَرىَ الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذى اَتْقَنَ كُلَّ شَيْئٍ اِنَّهُ خَبيرٌ بِما تَفْعَلُونَ)و بينى كوهها را و پندارى كه بى حركتند و با اينكه مانند رفتن ابرها هم مى روند كار خدايى است كه هرچيز را محكم ساخت و براستى او آگاه است بدانچه شما مى كنيد

 

شفاي دندان درد

اميرالمؤ منين فرمود : دست بكش به موضع سجده خود پس مسح كن دندان را و بگو: بِسْمِ اللَّهِ وَالشّافى اَللَّهُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ بنام خدا و شفا دهنده خدا است و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ

 

شفاي دندان درد (تجربه شده)

مى خوانى سوره هاي حمد و فلق و ناس و توحيد را و مى خوانى با هر سوره بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ و بعد از قُلْ هُوَاللَّهُ اَحَد مى گويى :بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ لَهُ ما سَكَنَ فِى اللَّيْلِ وَالنَّهارِ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ قُلْنا يا نارُ كُونى بَرْدَاً وَ سَلاماً عَلى اِبْرهيمَ وَ اَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمْ الاَْخْسَرينَ نُودِىَ اَنْ بُورِكَ مَنْ فِى النّارِ وَ مَنْ حَوْلَها وَ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بنام خداى بخشاينده مهربان و از اوست آنچه درشب و روز آرام گيرد و او است شنواى دانا گفتيم اى آتش باش سرد و سلامت بر ابراهيم و انديشيدند درباره اش كيدى پس گردانديمشان زيانكاران ندا شد كه مبارك است هر كه در آتش است و هر كه در اطراف آنست و منزه است خدا پروردگار جهانيان پس مى گوئى : اَللّهُمَّ يا كافِياً مِنْ كُلِّ شَيْئٍ وَ لا يَكْفى مِنْكَ شَيْئٌ اِكْفِ عَبْدَكَ وَابْنَ اَمَتِكَ مِنْ شَرِّ ما يَُخافُ وَ يَُحْذَرُ وَ مِنْ شَرِّ الْوَجَعِ الَّذى يَشْكُوهُ اِلَيْكَ اى كفايت كننده از هر چيز كه چيزى از تو كفايت نكند كفايت كن بنده ات را و فرزند كنيزت را از شر آنچه مى ترسد و بيم دارد و از شر دردى كه شكوه اش بدرگاهت آورده